فروچاله ها در مکان هایی که از سنگ های با انحلال پذیری بالا هستند، دیده می شوند. این سنگ ها معمولاً سنگ های کربناته شامل آهک و سنگ گچ و … می باشند.
تصویر فوق زمین‌های کارستی و چرخه فرسایش را به نمایش گذاشته است. آب جمع آوری شده در زیر زمین بدون زهکشی خارجی، سنگ بستر را فرسایش می دهد و یک غار یا کارست را تشکیل می دهد.
زمینی که روی آن راه می رویم و می سازیم فرو می ریزد.
هنگامی که فروچاله ها در مناطق شهری ظاهر می شوند، نتیجه آن ریزش جزئی یا کامل سازه های زمینی یا آسیب به زیرساخت ها است که منجر به خسارات اقتصادی زیاد، تخلیه، جابجایی ساکنان و در برخی موارد تلفات جانی می شود.
شهرهایی که بر روی سنگ بستر کربنات ساخته شده اند مانند سنگ آهک؛ بنابراین سنگ در آب باران حل می شود و در آنجا اسیدی می شود و حفره های لانه زنبوری را تشکیل می دهد. از آنجایی که در آستانه تحمل برای نگه داشتن سقف بیش از حد بزرگ شده قرار میگیرد، فرو می ریزد.
نکته قابل توجه اینکه محرک فروچاله ها آب است، چه کم و چه زیاد.
این گودال‌ها فقط به وسیله طبیعت ساخته نمیشوند، بلکه فعالیت های انسانی نظیر شکسته شدن خطوط فاضلاب، لوله های زهکشی، خاک فشرده شده نادرست پس از حفاری، زباله های مدفون شده و نیاز همیشگی انسان به ساخت و ساز و ساختن جاده ها و پارکینگ های بیشتر عوامل ایجاد فروچاله ها هستند.
دیدگاه‌ها